Misschien een wat vreemde titel. Ik wil er maar mee aangeven dat op deze plek heel verschillende beroepsmatige activiteiten zijn verricht. En dat zal hieronder blijken.
De Putterweg in 1957. Het pand met nummer 37 gaat grotendeels schuil achter nummer 39. Drie panden zijn er nog, maar de sfeer is totaal veranderd.
We beginnen maar zo ver mogelijk terug. Tegenover de wehme of pastorie van de Hervormde Kerk aan de Putterweg lagen vroeger twee lange smalle akkers. Misschien was het ooit één akker geweest. Toen in 1832 voor het eerst alle percelen grond werden ingemeten en beschreven voor het kadaster was het noordelijk deel van burgemeester Vitringa. Dat stond bekend als de Siepenkamp. Het zuidelijke deel heette de Elspeetskamp en hier verrees veel later Putterweg 37. Deze akker was eigendom van de bakker Hendrik van de Pol uit Putten. De bakker zat er niet alleen in zijn beroep warmpjes bij, maar ook in figuurlijke zin. In Putten bezat hij 64 hectare grond, dat was best veel voor een winkelier.
Achter zijn naam vinden we dan ook niet alleen bakker, maar ook landeigenaar. Hendrik had dit perceel in 1790 gekocht van Harmen Simons. Na Hendrik van de Pol werd volgens het kadaster Aalt van den Poll eigenaar van F 155 en enkele omliggende perceeltjes. Hij zal een zoon van Hendrik zijn geweest. Waarschijnlijk heeft Aalt dit rond 1858 verkocht aan Renger Zoet (1820-1901), een schoenmaker uit Nijkerk.
Dorpsuitbreiding en treurige ontwikkelingen
In 1858 werd op het zuidelijke perceel dat van Van der Pol was geweest, aan de weg een huisje gebouwd. Renger Zoet zal dan mogelijk het huisje hebben laten bouwen.
Een dochter van Renger Zoet, Kornelisje, trouwde in 1885 met Albertus Everhardus van Eerten, een timmerman uit Overijssel. Deze liet in 1893 in een advertentie weten dat hij zich als meester timmerman in Ermelo had gevestigd. Hij kwam al in maart 1898 op 40-jarige leeftijd te overlijden, een half jaar later gevolgd door zijn vrouw die ook maar 37 jaar oud werd. De kinderen van het echtpaar waren nog jong en zijn misschien door hun grootouders opgevangen. Mogelijk woonde het gezin Van Eerten ook al bij Renger Zoet in. Het huis is in ieder geval op een of andere manier eigendom geworden van deze kleinkinderen.
Willem en Betje Kamphorst
Op de foto het huisje van Zoet, maar dan in wat latere tijd. Ervóór staan Willem Kamphorst en Elisabeth (Betje) van de Beek die er een kruidenierswinkeltje dreven. Willem zou rond 1900 het huis op een veiling hebben gekocht van de kerk en ‘eraan zijn blijven hangen’. Hij kon het niet kwijt en heeft van de nood een deugd gemaakt. Misschien klopt het verhaal niet en is het de veiling door de kinderen Van Eerten geweest waarop werd gedoeld.
Het winkeltje van Kamphorst
Volgens Cor Koppies, aan wie ik dit gegeven dank, werd Willem ‘Gommenikus’ genoemd en stond zijn vrouw bekend als ‘Bet Slof’. Bet was een zus van Hendrik van de Beek die Jozef de Dromer werd genoemd. Het waren bijnamen (niet altijd scheldnamen) in een dorp waar mensen vaak een naamgenoot hadden en zo hield je ze uit elkaar.
Willem en Bet waren beiden 42 Jaar oud, toen zij in 1918 trouwden. Toch kregen zij nog hadden een kind, zoon Peel. Hij was lang bekend als loonadministrateur bij de VAD en vooral als organist in de Hervormde Kerk. In het gedenkboek van de Schietvereniging ‘Piet Cronjé is het nodige over deze Kamphorsten te vinden.
Peel trouwde met Wilhelmina van de Beek een dochter van Willem (de zendeling) en, als ik het goed zie, zijn nichtje. Haar vader was inderdaad zendeling en Wilhelmina (Willy) was dan ook op Celebes geboren. Zij woonden helemaal achteraan het perceel dat bij het winkeltje hoorde en dat eerst Schoolweg 34 was, maar later Hogewal 60 is geworden. Willem Kamphorst moet het paddenstoelenhuisje (nr. 39) hebben gebouwd.
De zaak is mogelijk overgedaan aan een familielid, J. van de Beek. Deze heeft het oude huisje in 1951 afgebroken en er een nieuw pand gebouwd. Ongeveer tegelijkertijd sloot hij zich aan bij de inkooporganisatie Vivo.
Waarschijnlijk in 1961 heeft Van de Beek de winkel overgedragen aan de familie Janse. In 1966 werd de zaak gemoderniseerd en omgebouwd tot zelfbediening. In 1974 hief Janse zijn zaak op. Dan is er een periode van 12 jaar waarin onduidelijk is welke activiteiten in dit winkelpand zijn uitgeoefend. In 1984 werd het gebouw publiek geveild. Mogelijk is hierna de motorzaak van Hein van Drie hierin gevestigd geweest waarvan hieronder sprake is.
De Ermelose motorcoureur Hans Rebel was in een oude schuur als hobbymonteur begonnen, maar het kreeg een permanent karakter wat op die plek niet was toegestaan. In 1986 kon hij de voormalige zaak van Van Drie aan de Putterweg overnemen. Na een grondige verbouwing en grote uitbreiding is lange tijd Rebel Motorservice in het pand gevestigd geweest.
In 2020 is Scholten Reclamestudio in het pand neergestreken. De lezer kan onderaan deze website zien wat onder meer tot de activiteiten van dit bedrijf wordt gerekend.